Enkele positieve belevenissen op rij

5 februari 2013

Allereerst: het was leuk om na zoveel jaren even op bezoek te zijn in de kibbutz in het noorden van Israel, Sde Nehemiah.
Na al de jaren is het nu geen kibbutz meer, het is gewoon een dorp zonder specifieke collectieve samenlevingsvorm. De fabriek is er nog gewoon, de huizen zijn er zoals ze er waren, enkel dat er nu huizen worden bijgebouwd voor mensen die de grond en het huis particulier voor zichzelf kopen en bewonen. De nieuwe bewoners worden geen lid van zoiets als een kibbutz. Men zegt dat deze vorm van samen leven uit de tijd is. De gezamenlijke eetzaal is er nog, maar op vrijdagavond, bv, wordt daar niet meer een gezamenlijke sabbathmaaltijd gehouden.
Ik heb in 1978 als volunteer in de boomgaard geholpen met appels plukken. Een fijne tijd, jonge vrijwilligers van all over the world, ´s morgens vanaf 06h00 appels plukken, na de lunch een korte siësta (in de zomer is het boven de 30, 35 graden), daarna naar het zwembad en ´s avonds gezellig, muziek, film, bar, ... Wat wil een mens nog meer (als-ie jong is?).
Leuke herinneringen, al wandelend. En hartelijke ontvangst door enkele mensen van vroeger. Iemand zei dat ze dacht dat de Wereldraad van Kerken tegen Israel is. Ik heb dat kunnen ontkrachten. Het accompany-programma is kritisch naar alle partijen en zeker niet eenzijdig anti de staat Israel.

In de christelijke moshav NesAmmim (niet ver van Acco) heb ik op een avond voor de daar aanwezige vrijwilligers en gasten een inleiding gegeven over mijn ervaringen tot nu toe in het EAPPI-programma. Men is zeer geïnteresseerd; ik ben daar blij mee. En NesAmmim zelf heeft interessante programma´s rond trialoog tussen joden, christenen en moslims, met en voor mensen in Israel en ook voor gasten uit het buitenland. Zeer boeiend.

Een inspirerende ervaring is: de creativiteit te zien van de Palestijnen, hoe steeds weer diverse groepen nieuwe activiteit bedenken om op geweldloze wijze hun verzet tegen de bezetting vorm te geven. Al enkele keren eerder, op diverse plaatsen in Palestijns gebied, is er volgens zeer goed gecoördineerd plan, bij verrassing een zogenoemd Palestijns settlement, of dorp, gebouwd. Om symbolisch duidelijk te maken hoe Israel settlements bouwt (illegaal volgens internationaal oorlogsrecht) en tegelijkertijd de Palestijnen geen uitbreiding van dorp of stad toestaat -waar het buitengebied area c is verklaard-. Uiteraard bouwen de Palestijnen hun vrolijke, ironische settlement op grond dat in area b ligt, anders heeft Israel onmiddellijke aanleiding voor demolition-order: niet toegestaan, dus onderuit gehaald. Sommige media zijn kort op voorhand van de aktie ingelicht zodat ze er bij kunnen zijn, ook op het volgende moment als Israel toch tot gewelddadige ontruiming overgaat (want ze kunnen dit natuurlijk niet zomaar laten gebeuren, ook al zetten ze zichzelf vervolgens ´voor schut´ met hun excessieve geweld). Deze zaterdag waren we op bezoek in een dorp in de omgeving van Nablus en daar vernamen we van een contactpersoon dat hij net een telefoontje had gehad waarin hem verteld werd dat een derde vrolijke actie, zoals eerder die van Bab AlShams, op dat moment plaatsvond, in het buurdorp Burin. Toen we later gingen informeren, hoorden we dat de actie had plaatsgevonden op terrein van eigenaren in area b die een bouwvergunning hebben voor een huis, maar dat settlers uit de omgeving de feitelijke bouw steeds komen bemoeilijken.
Het alternatieve dorp, Bab AlManatir, Poort van Vrijheid, heeft het een uur uitgehouden, toen kwamen de settlers, van Yitzhar en Bracha,  en het leger om alles te vernielen en mee te nemen. De Palestijnse actievoerders hebben het er voor over dat met deze activiteit de aandacht gevestigd wordt op de bezetting van hun land. 

En dan nog het nieuws over de weg die Yanun verbindt met Nablus, langs Awarta. Zondagmorgen, we waren amper wakker, hoorden we het nieuws dat de weg die 13 jaar gesloten is geweest, na onderhandelingen weer geopend is. Met Ghassan, onze vaste chauffeur en vertaler en toeverlaat, gingen we naar Nablus. Prachtig, rijden op een weg waar we nog niet eerder waren geweest, zo dichtbij ons dorp. Een oude weg met gaten, met vele plekken zonder steen of asfalt; smal, wat we in NL een b-weg noemen, of minder. Met aan beide zijden velden met olijfbomen en groene planten (bijna voorjaar!) voor schapen.  En onderweg kwam een stoet auto´s ons tegemoet. De eerste auto´s waren van de gouverneur van Nablus en zijn gevolg. We stopten, vierden met elkaar dit moment. Enkele media waren ook present; een van ons team werd kort geïnterviewd, we kregen een blikje frisdrank gepresenteerd met een chocolade-biscuit. We waren allemaal enthousiast en blij. Veel mensen uit Awarta waren ook al op de weg, te voet, per auto, in groep; dichtbij Awarta ook met kinderen in wandelwagens. Niet voor niks, de omgeving is echt prachtig, mooie bergruggen, begroeid met allerlei bomen en planten. Wat hebben de mensen dit lange tijd gemist.

De volgende dag passeerden we de weg opnieuw en deze keer werden we tegemoet gereden door een militaire jeep en even verder stonden enkele settlers, met wapen en hond, midden op de weg. Ons enthousiasme was hierdoor wat getemperd. De settlers fotografeerden ons en een van hen vroeg ons waarvandaan wij komen. Hij bedoelde uit welk land, maar ik zei:  van Yanoun. Hij vroeg het nogmaals, maar ik zei weer: van Yanoun. En vroeg hem vervolgens: waarvandaan ben jij? Hij zei: van Israel. Dus ik zei: ah, uit Tel Aviv, of zo? Nee, zei hij, TelAviv is TelAviv, ik ben van Israel, van hier (met zijn vinger naar de grond wijzend; settlement Itamar ligt hier op de bergruggen boven Yanoun). Vervolgens gingen ze weg.
Even verder kwam weer de militaire jeep. Aan de soldaten vroegen we: de settlers die we net zagen, met hun wapen, lijken ons niet zo veilig, kan je hen van de weg wegsturen, want ze storen de vrije doorgang. Als antwoord kregen we: we hebben geen tijd van praten.
En weg waren ze.

Vandaag hadden we als internationals in ons huis in Yanoun de onverwachte eer van een spontaan bezoek van de gouverneur. En de eer van gastvrij onthaal, lunch met brood, olijven, thee, humus, yoghurt, kaas, ... is aan de dorpelingen. Dank heel hartelijk.
Morgen is een nieuwe dag.