Het gebeurt in Betlehem!

29 december 2012

Vroeg in de morgen van Kerstdag, om 05u30, ... gingen we op weg, van Betlehem naar

Jenin, naar de tweede zitting van de militaire rechtbank tegen zes gearresteerde jongens van het dorp Qaryut. Na afloop hebben we vooral meer vragen omtrent de gang van zaken; bv. de security-gards kunnen gewoon aan de ouders gesprek met hun zoon weigeren; noch de rechter zegt hier iets tegen, noch de advocaat. Maw wie is hier de baas, de rechter of de security?  In de namiddag gingen we nabij Jenin naar een sprankelend initiatief van Palestijnen: het Canaan Fairtrade bedrijf dat o.m. olijfolie produceert en die succesvol exporteert, o. a. naar België en Nederland.

De volgende dag ging ik weer naar Betlehem; voor een driedaags bezoek aan het EAPPI-team daar, om mee te maken wat zij aan dagelijkse taken te vervullen hebben. De volgende morgen, om 03u45, ging ik met het team naar het checkpoint op de weg naar Jerusalem, om te zien hoe de mensen die naar hun werk gaan daar behandeld worden. Om op tijd op hun werk aan te kunnen komen, staan de mensen dus zo vroeg in de rij. De militairen hebben echter veelal de vrijheid, zo lijkt het, om wel of niet alle vijf gates te openen, of met elkaar te babbelen, of een dutje te doen, ... (Ook Israelische vrouwen, MachsomWatch, controleren deze praktijk.)

In de namiddag heeft het team een afspraak met Mohammed O., van de Water & Milieu-Ontwikkeling Organisatie, lid van Friends of the Earth Middle East. Hij brengt ons naar een zo prachtig uitzichtpunt!; over berghellingen met vele kleine olijfboom-terrassen, met beneden een idyllische vallei. Hier dwars doorheen is ´the wall´ gepland. De terrassen hebben een eeuwen oud water-beheer systeem. Dit historische systeem wordt dus bedreigd en de bewoners/bewerkers, producenten van olijfolie, dreigen hun bron van inkomen te verliezen.
En waarom? Omdat ze terroristen zijn, vermeende, potentiële, terroristen -allemaal, die Palestijnen-.
Onze gastheer Mohammed is hier geboren en opgegroeid en nu is het zijn levenswerk om deze plek te behoeden. Via het gerecht proberen ze met alle macht om de muur hier tegen te houden.

OK, volgende dag: Ik heb een afspraak gemaakt met de man die ik in augustus ontmoet heb op de Kerk-en-Milieu-conferentie van ECEN, in Elspeet (NL). Simon is de directeur van het Milieu Educatie Centrum, van de Lutherse kerk hier vlakbij Betlehem. Je moet hier echt komen kijken als je naar Palestina en Israel komt, voor een wandeling, voor vogelspotten, voor een bijzonder hoopvol project.

Vandaag een ´politieke´ dag: wandelend door het oude stadscentrum, door de straatjes met vele kleine winkels, ontkom ik er niet aan om plaats te nemen op een stoel van een winkelier, thee te drinken met hem en zijn oom en te praten over de huidige toestand. Over de toestand van het land, van de omringende Arabische landen, van de bezetting, de internationale steun aan Israel, de economische onbalans tussen rijk en arm. ´Het moet misschien wel eerst nog erger worden voordat de echte (arabische) revolutie uitbreekt´, vreest de oom. ´En Israel zal dan, in de diepste economische crisis -met ook velen in armoede- weten dat ze weldegelijk deel uitmaakt van de Arabische wereld´.

Volg je deze kerst-boodschap? In de namiddag was er de vrijdagse geweldloze demonstratie in al Masara. Ja, tegen de geplande bouw van de muur door dit dorp. Vervolgens, in nog een dorp, een katholiek politiek middaggebed-in-het-openbaar nabij Cremisan. -Waartegen denk je?- En daarna, bij het begin van de avond, terug in Betlehem bij de muur, bij het checkpoint, een gebed-al-wandelend om vergeving van onze zonden. Bij de muur, zoals gezegd.

Ja, het gebeurt in en nabij Betlehem: de blijde boodschap. Wie oren heeft, hore, wie ogen heeft, zie.