Welkom

Welkom op mijn weblog.
Hier vind je allereerst bevindingen (berichten) van mij tijdens mijn verblijf in Israel/Palestina; op de pagina Waarnemer in Yanoun, te beginnen op 13 november 2012
(zie: Blogarchief). Verder vind je teksten die ik voor kerk en maatschappij heb geschreven; korte op dezelfde genoemde pagina en wat langere op andere pagina´s.
Laat ajb weten of ze je boeien.


dinsdag 20 augustus 2013

Zondagse kerkgang

7 februari 2013
Voor onze wekelijkse kerkgang op zondag

hoef ik geen nieuwe blog te maken.
Ik kan hier heel goed verwijzen naar een blog van Anne; ze was hier in het vorige team.

Hieronder kan je haar verhaal lezen: (zij publiceerde het op haar blog bij kerkinactie.nl )

Nablus, of Sichem, is een gezellig drukke stad; na de kerkdienst van 10u00 (tot 11u45) of voor de dienst van 16u00 (tot 18u00) gaan we, vaak samen met de teams van Tulkarem en Jayus, in de suk genieten van de vele kleine winkeltjes in arabische sfeer (kruiden, kippen, kleren, ...).

Goed om hier te zijn.

Naar de kerk in Nablus, maar snel de stad weer uit
(Anne,18 november 2012)

Sinds de spanningen in en rond de Gazastrook houden we de berichtgeving erover nauwgezet bij en het kantoor laat ons regelmatig weten waar we wel en vooral niet moeten zijn. We konden gerust naar de kerk gaan, maar daarna moesten we bijtijds de stad weer uit  om niet verzeild te raken in ongeregeldheden.

Om acht uur haalde Ghassan ons op voor de kerkdienst in Nablus. Hij was al begonnen, de Grieks-Orthodoxe Kerk. Misschien waren we iets te laat vertrokken uit Yanoun, misschien was de dienst tóch vroeger dan 9:00 uur, geen idee. Gelukkig maakt het in het Midden-Oosten niet zoveel uit. Tijd is hier vloeibaar.gr orthod kerk nablus 

Hoewel we voor de tweede keer in deze kerk waren, blijft het een wonderlijke ceremonie waar alleen wij de samenhang niet van zien lijkt het wel, want iedereen gaat keurig op tijd zitten en staan, er is een koor dat zeer ‘out of tune’ hymnes zingt, waar kop noch staart aan zit, maar niettemin humt er af en toe iemand mee. Plotseling herken ik ‘Alleluja’, het wordt een paar keer herhaald en ik val niet op als ik ook meedoe, leuk!

Er zijn een stuk op vijftien kinderen die zich vrijelijk door de kerk heen bewegen. Zes of zeven jongetjes vervullen een rol: ze steken een kaars op een lange kandelaar aan, hebben een gouden crucifix op een hoge houten stok of dragen een icoon. Anders dan in de Rooms Katholieke kerk in Nederland hebben ze niet de outfit van een misdienaar, maar dragen ze gewoon een spijkerbroek en een bloes of trui. Ze lopen in een processie door de kerk, de patriarch heeft de ene keer het boek, een volgende keer de kelk onder een roodgeborduurde doek bij zich. Die keer heeft hij ook een rode vierkante pelerine over zijn kazuifel. Meestentijds is de geestelijke slechts op de rug te zien, doende in de apsis van de kerk.  Voor mij een mysterieuze figuur gehuld in crème- en goudbrokaat. En in rook, want hij schuwt het wierookvat niet, pas bij de tweede keer hoor ik er belletjes bij rinkelen – heeft hij een andere set gepakt? Met onversterkte, welluidende stem begeleidt hij de rituelen.kinderen in de g oth kerk 

De kleine kinderen huppelen vrolijk voor de eerste banken, worden op schoot getrokken door een grotere broer, of gaan languit naast oma liggen. Zorgzaam legt iemand van de familie een dekentje over de peuter heen  – er is op gerekend. Er wordt regelmatig heen en weer gelopen en de mannen die af en toe naar voren komen om kaarsen te vervangen in schalen die gevuld zijn met zand, hebben geen liturgische kledij. Na vijf kwartier min of meer stil zijn gaan de kinderen bij de communie aan kop. Ze krijgen een stukje brood, maar wijn schenkt de voorganger niet. Ook niet aan de volwassenen overigens. Khalas, finished, het einde van de dienst. Iedereen groet ons, elkaar en gaat naar huis.

De E van EAPPI staat voor Ecumenical en wij als team Yanoun hebben geprobeerd dat in praktijk te brengen door gedurende ons verblijf hier vier verschillende kerken te bezoeken. Dat leverde telkens een bijzondere ervaring op! Elke verwachting die ik van een eredienst had, bleek niet te kloppen. Geen Engels in de Anglicaanse kerk of Latijn in de Latin Church, maar overal Arabisch, hoewel sommige priesters of dominees ons in het Engels welkom heetten. De liturgieën waren heel soms vertaald, maar het liedboek niet. Ook niet de paginanummers. De noten, ja die had ik kunnen lezen, maar te laat zag ik dat die van rechts naar links gezongen worden … Geen kerkorgels maar wel een elektronisch instrument, waarop de organiste de melodieën eenstemmig meespeelde. De kerkgangers spraken dikwijls hun waardering uit voor ons bezoek aan hun kerk en nodigden ons uit voor een kopje koffie na afloop. Een enkele keer zelfs thuis, zoals bij Karimeh, een gepensioneerde schooldirectrice, die prima Engels spreekt en zichtbaar genoot van het feit dat ze gastvrouw kon zijn. gr orthod kerk nablus fresco

Of er vandaag in de Grieks-Orthodoxe St. Mary is gesproken over de raketaanvallen over en weer tussen Israël en militante Hamasgroepen hebben we niet kunnen verstaan. Ook niet of er gebeden is voor de slachtoffers die wederzijds gevallen zijn, of voor de leiders van beide groeperingen. Weer terug in de auto reden we langs het checkpoint dat nog bezaaid lag met honderden hulzen van geluidsbommen en traangasgranaten van de protestdemonstratie van de vorige avond. Te oordelen naar het gereedstaande en aankomende militaire materieel, bereidde  het leger zich op een nieuwe confrontatie voor. “Oh my God,” zei Alex zachtjes. Zeg dat wel. Dan maar een soort van gebed in de auto. “Heer, geef wijsheid.”

1 opmerking:

  1. 9 februari 2013 om 19:35 | Door: Corrie van der Hart

    Genieten mag ook wel eens na al die misere die je ziet.
    13 februari 2013 om 13:46 | Door: jannie.

    Ha broertje, de laatste dagen daar! Hoop voor je, dat je het 'goed' af kunt sluiten! Ik wens je een goede thuisreis! Wij verwachten in het a.s. weekend weer een nest flatcoat-pupjes. Een fantastisch gebeuren weer!!! Groetjes, Jannie.
    1 april 2013 om 22:27 | Door: Frans Molemaker

    Beste Gerrit, vanwege het feit dat wij, mijn vrouw en ik, in 2000, de enige internationale "hike" door de Palestijnse Gebieden heb gemaakt, onder leiding van de gids Eli Asmari, en ik op 21 april een Avondgebed houdt in het kerkje op het terrein van Veldwijk, tegenwoordig GGZ Centraal,en als tekst de overdracht van "de macht" van Mozes naar Jozua heb, Numeri 27, kwamen mij gedachten weer terecht bij Yanoun, Jozua de zoon van Nun, in welk plaatsje wij hebben overnacht aan de voet van de berg.Men vertelde ons toen dat Nun, de vader van Jozua daar begraven is. Ook zou daar een grot zijn waar de Palestijnen in geval van nood gebruik van maakten.Is dit waar en is er nog meer over deze plaats te vertellen. Overigens heeft dezxe "hike" veel bij ons losgemaakt en hebben wij meerder olijfbomen laten plaatsen en hopen dat die er nog staan. Ook heb ik meerdere keren de politici in Den Haag geattendeerd op de verdrietige gebeurtenissen die de bewoners van de West Bank moeten ondergaan.U groetend en u sterkte wensend met uw werk en in afwachting op uw antwoord,met vriendelijke groet,Frans Molemaker

    BeantwoordenVerwijderen

Uw meedenkende reactie wordt op prijs gesteld.