Nom de Dieu

Als men aan Frans sprekende christenen vraagt wie zij aanbidden, zullen zij antwoorden: Dieu. Als men aan Arabisch sprekende christenen vraagt wie zij aanbidden, zullen zij antwoorden: Allah. De Arabische Bijbel vertaalt God inderdaad als Allah.
Het zogenoemde 'Sjema' "Hoor Israël, de Heer onze God is één" is een Bijbelvers dat dag in dag uit een hoofdrol speelt in de joodse liturgie.
God is één, maar Hij laat Zich niettemin op meerdere wijzen kennen. Meer dan eens lezen we: "de God van Abraham, de God van Izaäk en de God van Jakob". Waarom niet veel korter: "de God van Abraham, Izaäk en Jakob"? Het gaat toch om één God? Jawel, maar de drie aartsvaders kenden ieder God heel verschillend. Abraham kende Hem als een God die uitleidt, Izaäk als een God die redt, terwijl Jakob Hem als de strijdende Engel had leren kennen. Eén God, maar verschillende gedaanten.

De idee dat er maar één God is, is niet erg bijbels. Er zijn talloze goden, machten en krachten die door de mensen worden aanbeden, vereerd of achterna gelopen. Vooral het Oude Testament is daarover duidelijk (zie psalm 82 en psalm 138). Wel is het dus zo dat er maar één als allerhoogste erkend wordt. Het geloof in de God van Israël is dan ook altijd een keuze vóor de Ene, tegen al die andere. Jodendom, christendom (en islam) zijn dus niet zozeer mono-theïstisch, alswel mono-gaam: voor ons is er maar één! Deze Ene is ons begin en einde, ons alles. Deze is de bevrijder-God.

Geloof je in God? Ja. Geloof je in de duivel? Nee. De duivelse macht ís er wel, maar God maakt mij vrij om die niet te erkennen! De afgoden, de on-geesten, ze duiken overal op, steeds opnieuw, maar met JHWH, God de Eeuwige, kunnen we weerbaar blijven.
We zullen God JHWH de komende tijd nog hard nodig hebben, vermoed ik. Lees daarom de Bijbel en bid elke dag!