Kerk, plaats van empowerment ?

Ervaren van God, perspectief, zelfverantwoordelijkheid, daar is vraag naar.
Mijn waarneming: de religie van de economie houdt door een schijn-eenheid een aantal tegenstellingen verborgen, -het gaat om breuken en transformaties waar mensen mee geconfronteerd worden en waar zij doorheen moeten, -ze zijn echter (zicht op) perspectief kwijt en hebben zelf geen greep meer op de situatie; ze wórden -min of meer- geleefd. En bij 'geloof' gaat het er om de eigen subject-kwaliteit te herwinnen, de 'eigen' transformatie door te voeren.
Na analyse, 'de dood laten zien'; God, 'we kunnen door de dood heen'; zien we perspectief in 'leven in gemeenschap'.
Zicht op perspectief vinden we door godsdienstige tradities én in de feitelijke krachtsverhoudingen van vandaag. In de geseculariseerde, maar niet religieloze maatschappij is het zinvol om, vanuit (christelijk-) gelovige optie, uitspraken te doen over de verantwoordelijkheid van de mens, of het subject-zijn van mensen en over de (mogelijke) verhouding tot God. Ook over -verlossing /bevrijding, -de verhouding individuele gelovige : gemeente (lichaam), -wederopstanding, ...
We zullen ons moeten verdiepen in wat het voor ons nu betekent te belijden dat we geloven in de wederopstanding des vlezes; want dat heet een kernpunt van het christelijk geloof te zijn. Er is vraag naar die betekenis. Wederopstanding kan betekenis hebben voor slachtoffers van onderdrukking: Met hun voortijdige dood zijn ze niet definitief alleen maar slachtoffer. 'Er is bij ons al eens iemand opgestaan uit de dood'. Het thema van de opstanding laat zien dat de individueel beleefde armoede, ziekte en dood in gemeenschap doorstaan kunnen worden.

Ervaren-van-God wordt gevraagd, maar om welke God gaat het? Om wat allen god noemen, zo'n algemeen religieus gevoel, zoals bij 'holisme' b.v., een specifieke god zoals Geld, óf de partijdige JHWH van de joodse en christelijke traditie?!
Een perspektiefbiedende God die mensen tot subject maakt ook in weerbarstige omstandigheden zal herkenbaar zijn als de werkzame kracht die groepen mensen samen (soms) verrassenderwijs openbaren in vernieuwende, bevrijdende aktiviteiten.
De God van de Bijbel is ook nu te ervaren, namelijk in die gemeenschappen van mensen die er blijk van geven Gods Rijk naderbij te willen brengen. Laten we maar gaan horen en zien, bij onze collega's, bij onze vrienden, ... We zullen versteld staan van de nieuwe tijd. Laten wij ons inschakelen, opnieuw geïnspireerd? Geïnspireerd omdat we de toch wel aanwezige, ook nieuwe, mogelijkheden weer zien!

Analyse van religie, met een bevrijdende God, die perspectief, mogelijkheden tot handelen laat zien. Zo'n theologie van drie-eenheid noem ik 'oecumenisch'. Oecumenisch in de zin van oiku-mene, gericht op een ge-heel-de wereld.
Hoe kan 'kerk' een rol spelen in de strijd tegen de dood, de dood zoals velen die beleven? De economische theologie stelt elke religie onder kritiek, dus ook die binnen geloofs-gemeenschappen. Is er 'kerk' die deze theologische zelfkritiek op de economische religie aandurft ? Is er 'kerk' die de theologische kriteria praktiseert? Zijn er aanzetten om collektief perspectief te realiseren?
Tot voor enkele jaren vond in de kerken een duidelijker stellingname plaats ten aanzien van politiek-ideologische vraagstukken (vrede, milieu, racisme). Echter, samen zoeken naar een nog onbekend alternatief voor de heersende maatschappelijke (economische) orde lijkt een hachelijke onderneming. De huidige maatschappijformatie juist in zijn crisis c.q. transformatie uit balans laten vallen (in de heersende voorstelling) lijkt zo niet nóg hachelijker. Dus zorgen dat het niet zo ver komt, is een begrijpelijke beweging, voor de middengroepen, voor allen die zich 'burger' achten.
Toch zal de economie (weer) in eigen hand genomen moeten worden; de herordening moet in een andere 'eigen' richting doorgevoerd worden. Gerechtigheid zal afgedwongen moeten worden en dat kán ook. Het blok ís niet zo massief. Rechtvaardige verhoudingen  zijn niet slechts mogelijk tijdens een zogenoemde economische hoogconjunctuur. En, zoals we bij Van Hoogstraten zien: bevrijding uit overheersing is niet slechts 'opheffing van de persoonlijke, individuele vervreemding'.
'Bevrijding zal gebaseerd zijn op verzoening met de God van de revolutie' (transformatie).

Maar welke praktijken kunnen voor de ontrechten, zij die aan de onderkant staan, -langdurig werklozen, ondernemers in het midden- en kleinbedrijf, -WAO-ers, -werknemers in de veranderende industrie en in de dienstverlening, -vrouwen en mannen, -alleenstaande ouderen, -asielzoekers, ... (samen eenderde van de bevolking) inspirerend zijn?
Laten we ons inschakelen, opnieuw geïnspireerd tot de mogelijkheden van collectieve subjecten?

Levert dit nu een adequaat pastoraatsbegrip op? Pastoraat als bondgenootschap?
Zie verder de Pagina Profetisch en feminiserend pastoraat, daar  zal ik 'kerk' schetsen en haar pastoraatsrol. (Voor Empowerment zie: www.g3w.be )