In Yanun-omgeving: militaire intimidatie

25 november 2012

Vanuit Yanun een eerste bericht. De eerste dagen zijn nogal warrig verlopen, zeker met de nare berichten over Gaza op de achtergrond. 
Eerst vanuit het vliegveld naar Jeruzalem. Tegen de middag de oude stad in en toen we daarvan terug kwamen, kregen we onze ´kit´ (EAPPI-vest en woordenboek Arabisch).
De volgende dag, na de voorstellingsronde en introductie in groep 46 EAs, gingen we op weg naar ons placement in Yanun.
We waren echter zodanig laat onderweg dat we bij een checkpoint besloten daar niet door te gaan omdat er ongeregeldheden leken te zijn aan de andere kant. En dus hebben we Hassan (onze permanente chauffeur in ons komende werk) opgeroepen om ons hier op te halen en met ons een andere weg (een omweg) te nemen en rechtstreeks naar Yanoun te rijden, zonder te hoeven overstappen op een andere (publieke) bus. We kwamen laat aan en werden hartelijk ontvangen door team 45 met een uitgebreid avondmaal.
We hebben als nieuwe team in het nieuwe huis geslapen, met matrassen op de grond, De kamer beneden is echter nog niet klaar, dus daar volgende week al definitief intrekken, is nog niet zeker.

De volgende dag, dinsdag, op tour, in het busje met Hassan. Eerst naar As Sawiya voor een bezoek aan de school en een intro-gesprek met het hoofd van de school, die ook loco-burgemeester is, sinds een paar weken. Het bleek dat flink wat Israelische militairen die voormiddag het schoolterrein waren opgekomen en rond de school zich heel intimiderend hadden opgesteld, zonder aanleiding. De kinderen en de leraren zijn er bang en verontwaardigd over. Door de bombardementen in Gaza en de onrust daarover ook in de Westbank komen de militairen nog vaker, niet om te controleren, maar om te intimideren en uit te dagen, zo ervaren de mensen het hier.
Vervolgens hebben we een bezoek gebracht aan Khaled, een Palestijn in Al Lubban die sterk is en onverzettelijk en zich niet uit zijn huis wil laten verjagen. Bij het her-opbouwen van zijn boerderij, dat al vele generaties van zijn familie is -al van voor de tijd van het Brits mandaat-, krijgt hij hulp van vrijwilligers van ISM. Hij kan dan ook een eigendomscertificaat laten zien. Maar een grote steen -van boven de deur- waarop de naam en de datum staan, is door Israelische militairen uitgebroken en meegenomen en  waarschijnlijk vernietigd. Dus is er bij de rechtszaak mogelijkheid van twijfel. Zijn waterleiding is door settlers kapot gemaakt.
Maar hij houdt vol.